W filmie zadebiutował, kiedy miał 11 lat. Kinomaniacy z mojego pokolenia pamiętają «Historię żółtej ciżemki» z roku 1961, w której zagrał chłopca o imieniu Wawrzek. Potem jako nastolatek wystąpił jeszcze w filmie «Między brzegami» i w kultowym serialu z lat 60. «Wojna domowa».
Marek Kondrat pochodzi z rodziny artystycznej: jego ojciec Tadeusz i wujek Józef byli aktorami. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Po ukończeniu nauki przez rok pracował w Teatrze Śląskim, by potem przejść do Teatru Dramatycznego w Warszawie. Następnie przeniósł się do Teatru Nowego i zaraz potem powrócił do Teatru Dramatycznego. W latach 1992–1999 pracował w Teatrze Ateneum.
Na swoim koncie ma wiele wspaniałych ról. Miałem przyjemność widzieć go w rolach Żołnierza, Chirurga, Kramarza i Pana le Pelletier w «Kubusiu Fataliście» Denisa Diderota w reżyserii Witolda Zatorskiego oraz w roli Laertesa w «Hamlecie» Williama Szekspira reżyserowanym przez Gustawa Holoubka w roku 1979.
Na kilku scenach teatralnych stworzył wspaniałe kreacje, podziwiane przez krytyków i widzów. Wystąpił między innymi jako Piotr Wysocki w «Nocy listopadowej» Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Macieja Prusa, hrabia Szarm w «Operetce» Witolda Gombrowicza, czy Neron w sztuce Edwarda Radzińskiego «Teatr czasów Nerona i Seneki» w reżyserii Jacka Zembrzuskiego.
Kondrat zagrał także w wielu sztukach w Teatrze Telewizji, między innymi w komediach Aleksandra Fredry «Rewolwer» i «Mąż i żona» w reżyserii Jana Świderskiego, w «Kordianie» i «Mazepie» Juliusza Słowackiego w reżyserii Gustawa Holoubka, w «Emigrantach» Sławomira Mrożka w reżyserii Kazimierza Kutza.
Pojawił się też na deskach teatrów francuskich, ale nie uważał tego za coś najbardziej wartościowego. W jednym z wywiadów powiedział: «Czuję się związany uczuciowo z moją ojczyzną, ja tak jej nienawidzę, że ją kocham, albo odwrotnie. Jestem uwikłany. Byłaby możliwość ucieczki, bo tamten świat mnie kupuje, ale ja duszą, ciałem i całym moim nieszczęściem jestem tu. I tu pewnie zdechnę mimo wszystkich marzeń, żeby mieszkać w Toskanii».
Bardzo lubił teatr, ale jednak uważał, że więcej udało mu się dokonać w filmie. Jego debiutem profesjonalnym, po ukończeni studiów, był «Koniec wakacji» Stanisława Jędryki. Następnie pojawiły się głośne «Zaklęte rewiry» w reżyserii Janusza Majewskiego, za które otrzymał nagrodę czasopisma «Film» oraz Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego.
W filmie «Zaklęte rewiry»
Polubili go słynni polscy reżyserzy. W latach 70. i 80. grał w filmach Andrzeja Wajdy, Janusza Majewskiego, Janusza Zaorskiego, Wojciecha Marczewskiego, Marka Koterskiego, Krzysztofa Zanussiego i Jacka Bromskiego. Niezapomniane role stworzył w obrazach «Smuga cienia», «Lekcja martwego języka», «Dreszcze», «Człowiek z żelaza», «Danton», «Dom wariatów».
W 1985 r. zagrał żołnierza austro-węgierskiego w filmie «CK Dezerterzy», który demaskował absurdy wojny. W 1988 r. wystąpił w pierwszej polskiej operze mydlanej «W labiryncie». W 1992 r. zagrał Ola w «Psach», którą to rolą zaczął swój kolejny rozdział kariery – granie w filmach gangsterskich, sensacyjnych i kryminalnych. Najbardziej znane z nich to: «Ekstradycja», «Ekstradycja II» i «Operacja Samum».
W filmie «CK Dezerterzy»
Zagrał też w niezwykle popularnych komediach: «», «Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza», «Pułkownik Kwiatkowski» i «Pieniądze to nie wszystko». Jego znaczące role kończące karierę aktorską to rola króla Jana Kazimierza w «Ogniem i mieczem» w reżyserii Jerzego Hoffmana, Hrabiego w inscenizacji «Pana Tadeusza» w reżyserii Andrzeja Wajdy i rola Adasia Miauczyńskiego w dwóch filmach Marka Koterskiego: «Dzień świra» i «Wszyscy jesteśmy Chrystusami».
W 2007 r. Marek Kondrat zdecydował się zakończyć karierę aktorską i zająć się winami, których jest miłośnikiem. Można go zobaczyć na YouTubie, gdzie ze znawstwem mówi o tych szlachetnych trunkach. Wrócił także do poezji i nagrał audiobook z sonetami Williama Szekspira. Czyta też audiobook pod tytułem «Filozofia wina» autorstwa węgierskiego filozofa i pisarza Beli Hamvasa, człowieka którego życie przypadło na dwie wielkie wojny, przeżył bombardowanie domu, wygnanie z kraju i zakaz publikacji.
W wywiadach powtarza, że jest człowiekiem spełnionym, szczęśliwym, że najważniejsze dla niego jest to, co dzieje się tu i teraz. Cieszy się życiem, rzeczami, które sprawiają przyjemność człowiekowi. Myśli o sobie, żeby być dobrym dla innych.
Wiesław Pisarski,
nauczyciel języka polskiego skierowany do Kowla przez ORPEG
Na głównym zdjęciu: Klatka z filmu o winie autorstwa Marka Kondrata