Urodził się w 1856 r. w Drohobyczu, w zamożnej rodzinie żydowskiej. Od najmłodszych lat, razem ze swymi braćmi, był wychowywany w głębokim poszanowaniu religii oraz tradycji judaizmu, a równocześnie w atmosferze tolerancji dla innych kultur oraz wyznań.

Marcin Świetlicki urodził się w Krakowie. Debiutował na łamach czasopism «Na przełaj» i «Radar». Jest przede wszystkim poetą, ale też powieściopisarzem i wokalistą zespołu «Świetliki». Wydał wiele tomików poezji, powieści kryminalne «Dwanaście», «Trzynaście» i «Jedenaście», prozę poetycką, albumy płytowe i mini albumy. Na Facebooku prowadzi stronę Marcin Świetlicki INFO.

Wizyta w teatrze to jak odwiedziny u najlepszego, starego przyjaciela. Wracając do domu nigdy nie masz wrażenia, że oto straciłeś czas na głupstwa, nic nieznaczące rozważania nad garnkiem łuskanej fasoli.

Wpisał się już na stałe w życie kulturalne Poznania. Nie sposób wyobrazić sobie stolicy Wielkopolski bez tego budynku. Stoi w centrum miasta, przy ulicy 27 Grudnia od 1875 r.

Najpopularniejszy kabaret, który działał w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, narodził się w roku 1956 w Krakowie na Rynku Głównym w podziemiach Pałacu pod Baranami pod numerem 27 i nazywał się Piwnica pod Baranami.

Prace Zofii Stryjeńskiej w okresie największej popularności, a przypadł on na czas międzywojnia, rozpowszechniane były w formie teczek, albumów i pocztówek. Wiele lat później malarstwo tej niezwykle rozpoznawalnej artystki po raz pierwszy zobaczyłam na znaczkach pocztowych i ręcznie malowanej porcelanie z Ćmielowa.

Jego biografia jest niezwykła, a role teatralne i filmowe, które po sobie pozostawił, oraz wiersze, piosenki, kolędy i książki, które napisał, pobudzają do rozmyślań. Reżyser Jacek Bławat w wywiadzie z Sebastianem Łupakiem wyznał: «On kochał życie. Nie tyle kochał, co połykał, pochłaniał, jadł je łyżkami. Zawsze otwarty, dowcipny, celny w ripostach, a gdy trzeba cyniczny».

Kabarety w Polsce zawsze powstawały jak grzyby po deszczu. Zwłaszcza za czasów PRL-u, czyli tzw. komuny, podobnie jak muzyka, szczególnie rockowa, odgrywały istotną rolę nie tylko kulturową, ale także społeczną i polityczną. Były swego rodzaju wentylem bezpieczeństwa, przez który, doprawiona niejednokrotnie szyderczym śmiechem, uchodziła bezsilna złość stłamszonego przez ustrój społeczeństwa.

W filmie zadebiutował, kiedy miał 11 lat. Kinomaniacy z mojego pokolenia pamiętają «Historię żółtej ciżemki» z roku 1961, w której zagrał chłopca o imieniu Wawrzek. Potem jako nastolatek wystąpił jeszcze w filmie «Między brzegami» i w kultowym serialu z lat 60. «Wojna domowa».

«Miałem kolorowe życie i niczego nie żałuję. Robiłem to, co lubiłem i to jest moja największa nagroda» – mówił Jerzy Połomski. Jego piosenki nuciła cała Polska. Ten niezwykle utalentowany muzycznie i wokalnie artysta był z nami przez wiele pokoleń, zmieniających się mód i trendów, zawsze wierny swojemu stylowi muzycznemu.